Według ludowych wierzeń, wiosna nie mogła nadejśc dopóki nie uśmiercomo marzanny. Tworzono więc symbolizującą ją kukłę, którą następnie palono lub topiono w rzece lub jeziorze. Uważano również, że kultywowanie tego obrzędu zapewni plonom urodzaj.
Jak dawniej topiono marzannę
Lalkę będącą uosobieniem marzanny wykonywano ze słomy, płótna i ozdób takich jak koraliki i wstążki. Kiedy była juz gotowa zabierały ją miejscowe dzieci i chodziły z nią od domu do domu trzymajac w rękach gałązki jałowca. Po drodze wkładały ją do każdego napotkanego zbiornika wodnego. Symbolizowało to podtapianie kukły.
Następnie marzannę przejmowali dorośli i wynosili poza wioskę, gdzie podapalali ją i wrzucali do rzeki lub jeziora. Ten zwyczaj długo uznawany był za pogaśńki i otwarcie krytykowali go przedstawiciele kościoła katolickiego. Nie eprzeszkodziło to jednak w kultywiwaniu tradycji, któa przetrwała do dzisiaj w mniejszym lub więszkszym zakresie w zależności od regionu.
Topienie marzanny zwyczajowo odbywa się w pierwszy dziń wiosny, czyli 21 marca. Obecnie biorą w nim udział zazwyczaj uczniowie szkoły podstawowej lub przedstawiciele zespołów ludowych.
